Stary Testament - KS. WYJŚCIA 1
,,Synowie Izraela (Jakuba) rozradzali się, pomnażali, potężnieli i umacniali coraz bardziej, tak, że cały kraj się z nimi napełnił''.
W tym czasie rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał historii Izraela, Józefa i jego całej rodziny. Patrząc jak szybko pnie się w siłę rodzina Hebrajczyków zaczął bać się, iż wkrótce mogę połączyć siły z wrogami Egipcjan i wywołać wojnę. Nakazuje wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków wyrzucać do rzeki, a tylko dziewczynki pozostawić przy życiu.
Pewien człowiek z pokolenia Lewiego (Levi - syna Izraela) przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia. Kobieta urodziła syna, a widząc, że jest piękny ukrywała go przez trzy miesiące. Nie mogąc ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą oraz smołą i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki. Siostra zaś jego stała z dala, aby widzieć, co się z nim stanie. Córka faraona zeszła ku rzece, aby się wykąpać, a jej służące przechadzały się nad brzegiem rzeki. Gdy spostrzegła skrzynkę pośród sitowia, posłała służącą, aby ją przyniosła. Otworzywszy ją zobaczyła dziecko, płaczącego chłopca. Ulitowała się nad nim i kazała służącej przyprowadzić matkę tego dziecka, po czym powiedziała, aby jej wychowała to dziecko, dla niej, a ona jej za nie zapłaci. Matka dziecka zgodziła się. Gdy chłopiec podrósł zaprowadziła go do córki faraona, dla której był on jak własny syn.
Dała mu imię Mojżesz mówiąc: ,,Bo wydobyłam go z wody''.
NAJDZIECIE MNIE RÓWNIEŻ:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz